De eerste kilometers

Het heeft even geduurd, maar daar is 'ie dan: de eerste Boottrip blog. We zijn inmiddels anderhalve week onderweg en hebben al een aantal mooie dingen mogen zien. Maar laten we bij het begin beginnen.

Op zaterdag 8 maart zijn we vertrokken. Ons plan was om zo snel mogelijk in Turkije te zijn, dus het was even flink doorkarren de eerste dagen. Op dag 1 zijn we geëindigd in Regensburg. Dag 2 was iets gezelliger! Een korte tussenstop in Wenen om een vriend gedag te zeggen (Hi Mich!) en vervolgens door te rijden naar Kecksemét, Hongarije. Voor de beeldvorming: dat ligt iets onder Budapest. Dag 3 vertrokken we weer bijtijds en stopten we in Niš in Servië. Deze dagen waren dus niet heel bijzonder (op Mich na natuurlijk), maar het was interessant om al die verschillende landen voorbij te zien komen. Van bordjes met 'Pas op! Paard en wagen' tot berichten op de matrixborden waarvan ik nog twijfel of ze weirdly supportive waren of licht onheilspellend.

Afijn, dat waren dus onze reisdagen, want op dag 4 bereikten we Turkije! Best spannend, want dat was de eerste 'grote' grensovergang. De zenuwen waren gelukkig niet nodig, want we gingen er zonder problemen doorheen. Er stond zelfs een pauw op ons te wachten voor de poortjes, als dat geen goed teken is weet ik het ook niet meer. Zo kwamen we vrij vlot en zonder problemen aan in Edirne, waar we direct werden ondergedompeld in een andere wereld. Op het moment dat we stad binnenreden was het al donker aan het worden en keken we tegen een prachtig verlichte moskee aan. Het gebedsgezang van de imam over de speakers, drukte op straat en héél veel döner tentjes. Kortom, een goed begin!

Veel tijd hebben we niet in Edirne besteed, want ons volgende doel was Istanboel. Of nouja, voorbij Istanboel komen. Want hoewel we nu over het algemeen niet meer op de klok hoeven kijken, is er nog wel sprake van een (los) schema. Op 1 april aan de grens met Rusland staan, want dan gaat ons visum in. Het langste toeristische visum voor Rusland is 180 dagen en omdat we zowel heen als terug door Rusland komen, moeten we dus binnen 180 dagen weer terug in Georgië zijn. Geen probleem, maar om alles eruit te halen willen we meteen Rusland door wanneer het kan. Istanboel bewaren we daarom voor de terugweg. Een sneakpeek kan geen kwaad natuurlijk, dus lunchen bij restaurant 'Lekker' konden we niet overslaan. En ze deden hun naam eer aan! Kip shish kebab, döner kebab, chai toe en gezelschap van een van de vele kattenvrienden in Istanboel. Kan slechter, toch? Aangezien we er dan toch waren, hebben we ook een kort kijkje genomen bij Hagia Sophia en de blauwe moskee. Prachtig allemaal, maar meer over Istanboel over een paar maanden. Nog wel een kleine tip alvast: als je met je eigen auto door Istanboel wil rijden, zorg dan dat je stalen zenuwen hebt en weet waar je toeter zit ;)

Het idee was om vanaf Turkije te gaan wildkamperen want tot nu toe hadden we elke nacht in een hotel geslapen. Lang rijden, in het donker naar slaapplaatsen zoeken om vervolgens weer vroeg op te moeten is niet ideaal. Maar wildkamperen in de buurt van zo'n grote stad bleek minder makkelijk dan we dachten. Na een paar ongure weggetjes, het voeren van drie hele schattige zwerfhondjes en tevergeefs naar geschikte plekjes zoeken besloten we toch maar een hotel te pakken. En wat voor een! We werden zonder meerpijs geüpgrade naar een appartement met fantastisch uitzicht over Gebze.

Hoewel hotels leuk zijn, vreten ze ook je budget op. Dus het werd toch echt tijd om de tent op te zetten. We ontbeten, checkten uit en maakten vaart richting Pamukkale, waar de kalkterrassen en warmwaterbronnen op ons wachtten. Die zie je in onze volgende blog.