Cappadocia

Wanneer je aan Turkije denkt, is de kans groot dat je zon voor je ziet. Heel veel zon. En dat klopt ook wel, zoals te lezen in de vorige blog hebben we al mogen genieten van een lekkere 30 graden. Maar je kunt in Turkije ook skiën. Dat leek me altijd een beetje vreemd maar in de dagen na Pamukkale hebben we aan den lijve mogen ondervinden dat het in Turkije héél goed kan sneeuwen.

De dag nadat we de kalkterrassen en Hierapolis hadden bezocht, lastten we een rustdagje in. Het is immers vakantie. Op dezelfde mooie plek als de nacht ervoor, met dezelfde mooie luchtballonnen in de ochtend. De temperatuur was iets gezakt en het was de hele dag half bewolkt, maar dat vonden onze Nederlandse huidjes niet zo erg. Het was een lekker dagje met verschillend bezoek: een herder met zijn schaapjes, een lieve zwerfhond die dankbaar brokjes en water accepteerde en zelfs een schildpad. Die stond niet op de bingokaart! Enne, die kiespijn leek ook vlot te verdwijnen. Pijnstillers of toch helende bronnen? Wie zal het zeggen. Na een dag vol geluier en zo min mogelijk uitvoeren, werd het toch tijd om verder te trekken. Op naar Cappadocia.

Cappadocia was nog wel een stukje rijden, zo'n 8 uur. We hadden er niet heel veel trek in om dit in één dag te doen en maakten ergens halverwege een tussenstop. De temperatuur was nu toch wel erg gezakt. Zo zit je met 30 graden in de zon en twee dagen later moet met 3 (!) graden de kachel aan in de auto. Die nacht werd fris, een graad of 1, maar we waren voorbereid. Bewapend met drie fleecedekens, gloednieuwe thermokleding en dikke sokken overleef je de nacht wel, toch? Nou... Overleven? Ja. Comfortabel? Absoluut niet. Het was vreselijk koud en het leek alsof al onze maatregelen weinig impact hadden. Toen we de volgende ochtend onze tent uitklommen was het wel duidelijk waarom: we werden begroet door dwarrelende sneeuw. Het had goed gevroren.

De meeste foto's die je online van Cappadocia ziet, zijn hartje zomer gemaakt. Volle zon, oneindig veel luchtballonnen en vrouwen in zomerjurkjes die op balkons poseren. Onze ervaring van Cappadocia was iets... cooler. Het vriezen had goed doorgezet en het was de hele dag onder 0 geweest. De complete regio was in wit gehuld. Ondanks dat het niet was wat we hadden verwacht, zag het er prachtig uit. Omdat we niet van plan waren onszelf nog een nacht te kwellen boekten we een hotel in Göreme, één van de bekende steden in Cappadocia. De vriendelijke man bij de balie wist ons te vertellen dat de ballonnen niet zouden vliegen de volgende ochtend. Voor ons dus niet dé Cappadocia experience, maar gelukkig hadden we al een voorproefje gehad in Pamukkale.

Na een nacht in een warme kamer zonder bevroren tenen, trokken we erop uit om Göreme te bekijken. Eerst naar het openluchtmuseum, dan één van de valleien in. Het museum bestaat uit talloze grotwoningen, waar al in de derde eeuw - maar waarschijnlijk nog eerder - mensen woonden. Er hebben zelfs tot in de 21ste eeuw mensen gewoond, tot het te gevaarlijk werd en er een verbod op kwam. Veel van de grotten waar je nu naar binnen kunt zijn kerken en bevatten oude schilderingen van Bijbelse taferelen. Het absolute hoogtepunt van het museum is de Karanlık Kilise, oftwel de Dark Church. Hij dankt zijn naam aan het weinige licht wat er naar binnen schijnt. Omdat er zo weinig licht binnenkomt, zijn de schilderingen op de muren en plafonds extreem goed bewaard gebleven. Het was helaas niet toegestaan foto's te maken in de kerk, maar geloof me, als je ooit in de buurt bent is het de €6 extra toeslag meer dan waard! Een bonus waren de hondjes die door het museum rondliepen en af en toe gedag kwamen zeggen. De grotten zijn dan misschien niet meer bewoond door mensen, maar zij kunnen er mooi schuilen tegen de kou.

De volgende bezienswaardigheid op ons lijstje, was een vallei. De meesten van jullie weten dat we niet de meest fanatieke hikers zijn dus dat was ook zeker niet het plan, maar een wandelingetje tussen de natuurlijke pilaren door kan je natuurlijk niet overslaan. De bijzondere rotsformaties van Cappadocia zijn ooit ontstaan door het uitbarsten van drie verschillende vulkanen, wat de regio bedekte met lava en asregen. Door de erosie van de regen en rivieren zijn de opvallende pilaren ontstaan. Het zal hier ongetwijfeld prachtig zijn in de zomer, maar zo onder een laagje sneeuw was het een sprookje.

Een aanrader dus, maar ga buiten het hoogseizoen. Tenzij je van overvolle, toeristische plekken houdt, ga dan vooral in de zomer. Het weer was 'slecht' en de tijd van het jaar rustig, maar dat neemt niet weg dat het nog steeds aardig druk was. Hoewel veel winkeltjes nu dicht waren, kon je wel zien dat het er in de zomer stikt van toeristen en influencers die foto's voor the gram willen schieten. Niks mis mee, maar het is toch leuker als je niet omver gelopen wordt ;)

Cappadocia was mooi, maar de tijd om verder te reizen was daar. Maar waarheen? Overal in Turkije lag sneeuw en het zag er niet uit alsof daar snel verandering in zou komen. Gelukkig maken we sowieso nooit een planning, die verandert toch wel weer.